viernes, 30 de noviembre de 2007

Desde el Sur

Seguramente muchos ya lo habréis visto, pero hoy ha llegado a mis manos y me he reído muchísimo.

"CASO VERÍDICO

Una carta muy cachonda de una empresa andaluza que recibió una multa de Barcelona... en catalán.

Estimados amigos/as: Hace unos días se recibió en las oficinas de la empresa para la que trabajo como Gerente una comunicación del Ayuntamiento de Castellgalí (Barcelona), en la que parece ser que pedían el embargo del salario de uno de nuestros empleados. La limitada inteligencia de algún político o funcionario debió de prevalecer por encima del más común de los sentidos (que ya se sabe que es el sentido común), para enviar la misiva en idioma catalán (ahí, con dos cojones, que diría Arturo Pérez-Reverte).

Algunos empleados de mi compañía pensaron que había que enviar una respuesta agresiva por tamaña desfachatez. Siempre he pensado que la intransigencia y el fundamentalismo, que es una rama menor de la ignorancia aderezada de unas gotitas de catetez, se ha de combatir desde la ironía y el buen humor. De ahí que pensé que sería mucho mejor responderles utilizando algo de su misma medicina.

Os envío copia de la carta con la que he respondido al Cap d´Oficina del Ajuntament de Castellgali.

Un saludo a todos. José Sarria.


Sr. D. MARC BAJONA CAMPS
Cap d´Oficina/Departament
Organisme de Gestió Tributária
Ajuntament de Castellgalí

Málaga (Andalusía, er Sur)
19 de setiembre de 2005

Estimado Sr. Cap d´Oficina:

Hemo resibío zu carta de fesha trentiuno d´agosto der presentaño, en la que nos comunica argo mu´estraño referente a don Hosé Antonio García Marín y qu´hasta la prezente no hemo podío descifrá, dado er raro lenguahe en er que intentan comunicarsse con nosotro.

Le huro por Dió que´hemo hesho to lo possible por aclará zi nosotro le debemo a ustede argo o son ustede los que nos tienen que hasé argún pago. Nuestro Hefe D´Amnistrassión se´ncuentra el´hombre recuperándose der soponsio, alelao, pero l´asseguro qu´haremo to lo possible por acabá de orientarmo y aclará este complejo crintograma que nos han remitio.

Lo que má difissi está siendo de´ntendé e´esso de “la seva propietat que puguin figurar amb prelació als sous” o lo de “de tot aixó se´n dona trasllat a l´empresa”, pero no dude que´ncuanto h´ayamo ressuerto el assertiho le daremo cumplía respuesta.

No´stante to lo anterió, y si no fuesse molestia pa´usté, a fin devitá insidentes diplomáticos mayore, le rogaría que´nlosusesivo se dirihiese a nosotro en la lengua materna de Garcilaso, Cervantes, Góngora, Calderón, Juan Ramón Jiménez, Pío Baroja, Unamuno, Ortega y Gasset o Vicente Aleixandre, porque a los catetos der sur, en cuanto los sacas der castellano y de cuatro frases h´echas en fransé o inglé (ya sabe, “vu le vu cuxe avec mua sexua??” o aquello de “do you want make love with me??”, pa´impressioná a las suecas o masisas teutónicas qu´inundan nuestras playas) se pierden.

Quedando a su disposisión, aprovecho er momento epístolá pa´nviarle un afectuosso y cordiá saludo.




sábado, 24 de noviembre de 2007

Bizcocho

Hace unos días fui al Ikea, me iba a morir del montón de gente que había, pero bueno mereció la pena, me iba a volver loca en las cocinas, abriendo todo los armarios, viendo todos los cacharritos, si por mi fuera me los quedaría todos. En un futuro me gustaría tener una cocina grande, igual que las de las pelis. En el fondo la afición es por la comida, jajaja, pero si quiero comerlo tengo que saber hacerlo y me gusta experimentar bastante. De hecho cuando quiero evadirme suelo meterme en la cocina. El fin de semana hice un bizcocho, es muy fácil, lo puede hacer todo el mundo, aquí os dejo la receta:

Ponemos el horno a precalentar a temperatura máxima y mezclamos en un bol..

4 huevos (separar las claras y las yemas)
1 yogourt de limón (aunque sirve casi de lo q sea..)
1 vaso de yogourt (el que habéis echado antes) de aceite de oliva
2 vasos de yogourt de azúcar
3 vasos de yogourt de harina
1 sobre de levadura
La raspadura de un limón

Untamos un molde para el horno con mantequilla y echamos la mezcla. Lo introducimos en el horno, solo con la resistencia de abajo hasta que se dore. Así tendríamos un bizcocho de toda la vida. Ahora bien si queréis acompañar podéis añadirle a la mezcla trozos de manzana, plátano, pera, pasas.. (lo que se os ocurra, pero por separado, nunca he probado a mezclarlo todo jejeje) y queda bastante jugoso y bueno. Aquí os dejo el mío :)

Mi banda sonora

La música es un factor importante en nuestra vida, o por lo menos en la mía. Poco a poco va formando una banda sonora que te acompaña. Siempre he asociado una canción o varias a momentos importantes y hoy echando mano de la caja de recuerdos me he transportado en la máquina del tiempo. Creo que tengo una canción para cada persona q me hizo sentir algo especial, Sin miedo a nada, Aquello que me diste, Dulce locura, A diez centímetros de ti… (que recuerde ahora mismo)Pero hoy he vuelto a escuchar, desde hace mucho tiempo, Rosas y es bonito recordar aquellos momentos, lo ingenua q era, todo era muy inocente y me conformaba con nada. Sobrevaloraba hasta el detalle más mínimo y en el fondo lo pasaba mal sin necesidad. Pero bueno supongo que la vida te va enseñando, vas madurando, y ahora soy mucho más racional, más exigente, incluso mi padre dice que tengo el listón demasiado alto.. jajaja pero bueno por ahora está ahí. De momento sigo escuchando música y quién sabe cuál será la próxima en mi banda sonora.



martes, 20 de noviembre de 2007

Los menores somos todos

Hoy he recibido por correo dos videos. Son de una clase magistral de Emilio Calatayud, para quien no lo conozca es el juez de menores de Granada y es famoso por sus sentencias ejemplares. Creo que todo el mundo debería tomar conciencia sobre ello, como dice él, los menores somos todos. No voy a comentar nada más, lo dice él todo, no tienen desperdicio.







sábado, 17 de noviembre de 2007

Otro meme..

Me gustan los memes, siempre hay preguntas interesantes y llevo unos días viendo muchos por todos lados así que me he decidido a poner uno de ellos, no es tan laaargo como el de Juan Rafael pero hay cosas interesantes.

1. Nombre: Alana

2. Descripción física: Morena, ojos negros, 1’68 y unos 65kilos

3. Peinado favorito: depende del momento

4. Look favorito: básicamente me guío por la comodidad y más bien desenfadado.

5. Un famoso: mmm pf yo q sé, Flipy del hormiguero jajaja q friki es! jajaja

6. Un nombre de mujer: No me podría quedar con uno, tengo una libretita con todos los nombres que me gustan

7. Una mascota: La que sea.. pero sobre todo perros.

8. Tu mascota: Un collie y un yorkshire toy

9. Una marca: bic?

10. Una comida: soy feliz con unos huevos fritos con patatas pero me encanta la pasta

11. Una frase: Si lloras por haber perdido el sol, las lágrimas no te dejarán ver las estrellas.

12. Un idioma: español

13. Un país que quisieras conocer: Todos, pero bueno hay q decir uno y me quedo con Japón

14. Una película: Pretty Woman, Secretos Compartidos, Efecto Mariposa, Déjà vu…

15. Un color de uñas: sin color.

16. Color de ropa: de todo un poco, sobre todo colores vivos.

17. Un chocolate: con leche y almendras

18. Cuándo fue la última vez que lloraste?: ayer con una cebolla, qué joía!

19. Un sueño: Pues he tenido muuuchos, pero creo que el que más me marcó era una pesadilla que tenía siempre cuando era pequeña, os la cuento rápido. Estaba en un pasillo muy largo y era como una cinta transportadora pero a medida que avanzabas ibas pasando por unos rodillos gigantes, había 3, y cada vez te presionaban más, nunca llegué al tercero que se supone que morías aplastada cuando pasabas.

20. Tienes un diario de vida?: Si, pero ya se ha convertido prácticamente en mi blog

21. Cereal preferido: mm con chocolate, pero están prohibidos jeje

22. Te desabrochas los zapatos antes de sacártelos?: si puedo no

23. Crees que eres fuerte?: físicamente: depende de con quien me compares, pero si, siempre he lanzado el balón medicinal mucho más lejos que las demás. Psicológicamente aunque parezca que si, no lo soy tanto.

24. Helado favorito: leche merengada, aunque el otro día probé el kinder (con nocilla).. y pfff

25. Cuánto calzas: 40

26. Un color: naranja, se nota?

27. Qué es lo que menos te gusta de ti?: mi orgullo

28. Usas pijama o camisón para dormir?: No, si puedo no, no me gustan nada.

29. Lo último que comiste hoy: una naranja

30. Qué estas escuchando en este momento?: Ismael Serrano: No estarás sola

31. Quién fue la última persona con que hablaste por teléfono?: Mi madre

32. Trago favorito: Zumo de naranja

33. Deporte favorito para ver por TV: mm no tengo preferencia pero un partido de fútbol importante si que me gusta de verlo con más gente.

34. Última película que viste en el cine y con quién?: Los seis signos de la Luz con Sacris

35. Día favorito del año: 17 Mayo

36. Invierno o verano: Verano

37. Qué libro estas leyendo?: Introducción a la óptica

38. Qué hay en tu pared?: Pintura verde pistacho y fucsia y las supernenas de marquetería.

39. Qué viste anoche en la tele?: anoche?mmm El hormiguero!! Que salió Matt Dallas (actor kylie xy) y me iba a dar algo.. dios como está!



40. Algo que los demás no conozcan de ti: mmm tengo una cicatriz al final de la espalda, me caí con la bici cuando era pequeña enncima de una especie de pecera de cristal.

Ahora toca la hora de la verdad... Lo voy a mandar a los nuevos, bueno a los relativamente nuevos para mi, para conocer un poco más de cada uno, no obstante quien quiera hacerlo queda invitado. Los nominados son: Stanz, las chicas de Cada minuto cuenta, Ana la Rana y Durden.

miércoles, 14 de noviembre de 2007

Un gran paso

Me temblaba la voz, por un lado me contenía para que no te sintieras peor, pero mis lágrimas caían al par que las tuyas. Por otro te regañaba para que no pensaras tanto en los demás, tienes q ser más egoísta y romper con todo. Nadie más se va a preocupar por ti tanto como tu. No quiero que me antepongas a tu bienestar, me hace sentir culpable y me presiona de una forma que no puedes imaginar. Debes ser feliz, aprovechar la vida porque no tiene vuelta atrás y se te escapa de las manos. No puedo decidir por ti, aunque tus decisiones me afecten, debo ser imparcial. Creo que te escudas en mi para no dar el gran paso cuando en realidad quien frenas eres tu, te falta un empujón, pero debes darlo con convicción. Lucha por ti, ya está bien de hacerlo por los demás.

martes, 13 de noviembre de 2007

El Cartero (y Pablo Neruda)

Os acordáis de mi vecino verdad? Bueno pues hoy me ha pasado algo muuy surrealista. Cuando voy a dar la clase, estaba en casa, cosa que no es habitual. A mediados de la clase viene a preguntar cómo iba su hija y le explico más o menos y cuando acabo me dice:

Vecino: Alana te gusta el cine?

Mente desconfiada de Alana: cine de ir al cine o cine de ver pelis? No me dirá de ir al cine verdad?? Q me muero..!

Mente confiada: No seas tonta! está siendo amable, igual demasiado, pero solo amable.


Alana: Mmm si.. bueno..

Vecino: Es que mira que montón de pelis tengo (señalando una estantería llena de dvds originales) cual fue la última peli que viste?


Alana: Pues a ver que piense.. la última q vi fue en el cine: Los seis signos de la Luz

Vecino: Emm no me suena. (Se pone a mirar todas las películas que tiene..)


Mente de Alana: Si no ha visto esa ni le suena q es actual todas las q me diga me temo q no me van a gustar..

Vecina: Pero papá esas películas son de cuando los abuelos era jóvenes! No le van a gustar..

Vecino: No hombre, tan viejas no son, esas son las de Joselito.. jajaja

Alana: Pues algunas de Joselito y Marisol no están tan mal eh! Jajaja

Vecino: Así no quitan Cine de Barrio, Alana y los abuelos mantienen las audiencias.. jajaja

El hombre todo ilusionado se puso a decirme títulos y no había visto ninguna..

Alana: Es que soy joven tdv.. jajaja (ocasión para preguntarme mi edad)

En ese momento me sentí una enana, la verdad.. porqué todo el mundo cree q tengo más edad de la q en realidad tengo?? No visto como una abuela..

Vecino: Bueno pues te voy a dejar una película vale? Pero me la tienes q devolver mañana

Alana: Mmm vale, la veo esta noche..

Mente de Alana: Verás que tostón te espera.. y ahora como para decirle que no te gusta..

Cuando me iba viene corriendo a darme la peli y me dice su hija a escondidas:

Vecina: Tu le dices que te gusta y ya está :P pero a mi me puedes decir que no te gusta eh! Jeje

Alana: Jajaja

La peli es “El Cartero (y Pablo Neruda)”, la habéis visto?? en la portada pone:

“El no tenía ninguna oportunidad para ganar su corazón
Hasta que el poeta le enseñó el poder de las palabras”


Luego dice Tonee que le cuesta sacar conversación a las compañeras de clase y a mi me dejan pelis después de dos conversaciones de ascensor…

Me he quedado a cuadros, cuando me he vuelto a mi piso no me creía lo q había pasado. Nunca podía pensar que este hombre era dicharachero, simpático y ocurrente, la primera impresión es todo lo contrario... parecía q me iba a comer. Por un momento creía q me iban a invitar a ver la película con ellos pff y ahora q? le tengo que dejar yo una? o un libro o q? le puedo dejar mi libro de Transistores de unión PN q es de lo más divertido :D Lo del protocolo no es lo mío..

Alguien se apunta a ver la peli esta noche? Yo pongo las palomitas :P

*******************Actualización*******************
La peli ha estado bien, tampoco es para tirar cohetes, igual me esperaba algo más, tenía más espectativas, que fuera más profunda, pero bueno es del año 95 tampoco podemos pedirle mucho y habla de la época de Neruda así q... Si que me ha gustado mucho la fotografía, los colores en cada escena, estaban cuidados. Tiene puntos graciosos, otros un poco más tristes, de crítica y reflexión. Tonee puedes verla que yo creo q te vas a sentir identificado con el cartero, pon un Neruda en tu vida! jajaja
****************************

sábado, 10 de noviembre de 2007

Escudo

Tengo un compañero en la universidad que digamos es algo amanerado, bueno decir algo es quedarme corta.. Hasta hoy todo el mundo pensaba que era gay. Es de estas personas que sin conocerlas dices no hay pluma suficiente para una sola persona. Yo me llevo genial con él, porque es muy extrovertido, es divertido y tienes que reírte con él a la fuerza. Pero entre mis amigos, q son unos cotillas, siempre han hecho comentarios sobre su sexualidad, hasta que hoy ha nombrado a su novia, y aunque todavía hay algunos escépticos, queda el tema zanjado. Pero a parte de la noticia yo me he dado cuenta de otra cosa.

A parte del grupo de amigos yo me llevo especialmente bien con dos chicos, uno de ellos tiene novia y éste que os comentaba. Mi actitud es completamente distinta con los demás. Si sé que están fuera de alcance estoy mucho más relajada, no estoy a la defensiva y dejo que se me acerquen, no me siento “amenazada”. Pero hoy justo cuando ha dicho la palabra “novia” mi mente ha cambiado el chip completamente, por un momento he sacado la espada, el escudo y todo lo que tenía a mano... hasta que he vuelto a reflexionar y me he dado cuenta que seguía siendo inaccesible, no había “peligro”.


Yo no lo hago a propósito, pero inevitablemente desconfío, y mucho. Siempre pienso que nada es desinteresado, lo curioso es q rara vez me equivoco.

jueves, 8 de noviembre de 2007

Pintor....

.... que pintas con amooor ♪ ♫

Ya es por casi todo el mundo conocida mi afición por la radio, aunque ultimamente no la escucho demasiado, la verdad, tengo un amigo que me pone al día y aquí os dejo la última prueba de novios de Sandra Corcuera, en Anda Ya de los 40 principales. Con estas vivencias quien tiene ganas de echarse novio?¿¡¡!!


Os aseguro que no tiene desperdicio, de dos en dos, no sé donde acabarían las brochas...

martes, 6 de noviembre de 2007

Siempre sin hablar

Siempre que cruzamos las miradas sonríes, a pesar de ser del montón recuerdas mi cara y nunca evitas saludar, cosa que sorprende a los demás. Tus ojos claros transmiten calma, seguridad, algo difícil de encontrar . Andas de un lado para otro y tu timidez se refleja en tus pasos, a pesar de tu altura intentas agazaparte entre la multitud. Tu aspecto desaliñado refleja tu humildad y a pesar de estar en las alturas no das rodeos si tienes q tender la mano a los que estamos abajo. Atento, educado aunque un poco despistado. Nunca hemos hablado e igual nunca lo hacemos pero me gustaría muchísimo algún día tenerte en el sillón de al lado y decirte que te admiro tanto que no sé cómo explicarlo.




lunes, 5 de noviembre de 2007

...Grabando

En mis inicios por la red, después de descubrir el IRC me pasé a los chats de msn, incluso llegué a crear una sala con mi madre, lo q nos podíamos reír! Conocía un chaval y con el tiempo me presentó a un amigo suyo, que acabaría por convertirse en mío tmb :P Tenía algo que me hacía identificarse con él y supongo que por eso había tanta confianza y tanta complicidad. Después de tanto tiempo hubo una época que nos distanciamos, yo no tenía internet a todas horas, y él por su parte tmb estaba perdido. Este verano volvimos a coincidir, casi no me lo creía, era como si el tiempo no hubiera pasado.

Yo nunca había escuchado su voz y hace unos días me mandó una grabación. Contesté sin pensarlo, si, al estilo Felicity, (Querida Sally :P) pero me hizo mucha ilusión, además de que me sorprendió muchísimo, me encanta su voz pero ahora tengo que tratar de asociarla con su imagen y en definitiva con una persona. Es como cuando escuchas la radio y creas una imagen en tu cabeza del locutor y luego no se parece en nada, o cuando te lees un libro y luego en la peli los personajes son totalmente diferentes. Supongo q esta es la magia de la red :) no paras de descubrir cosas. A parte, una grabación es más personal, cuando escribes inconscientemente te censuras a ti mismo, cuidas más las palabras aunque no quieras. Si estás hablando no te da tiempo a eso, las palabras simplemente fluyen.

viernes, 2 de noviembre de 2007

Tradición

Hace dos semanas fui a ver a mi abuela y me contaba que se iba de viaje de estos del Inserso (q bien vive la joía..) Y su preocupación era que se tenía q ir y no le daba tiempo a arreglar los nichos para hoy.. A pesar de que intenté convencerla de que se olvidara de eso y pensara en el viaje, la mujer no se quedó tranquila. El caso es que no sé si pasa en todos lados pero en el pueblo la “tradición” manda que todo el mundo vaya en peregrinación al cementerio con los abrigos de visón, las perlas y peinadas de peluquería para ver que la lápida no se ha movido de sitio, q fulanito le ha puesto lirios y perenganito este año le ha puesto la vela blanca en vez de roja.. En definitiva todo el mundo se pasea y pone bonito todo aquello para que los demás vean que están allí, se ve que eso te da puntos en la lista de popularidad de las marujas. Los que de verdad sienten la pérdida de alguien, y son creyentes, igual van hasta todos los días a visitarlos, y hoy por el gran revuelo que se monta ni asoman por el cementerio. Y la gran mayoría no aparece por allí en todo el año y van ese día para pasearse, “quedar bien” y criticar a unos porque no van, a otros porque van y a los de en medio porque pasaban, es de lo más hipócrita.

Si me muero no quiero ni lápida, ni mortuorio, ni leches, que me quemen y me tiren por ahí, si se tienen q acordar de mi no necesitan nada de eso, ni un día especial para hacerlo.